อยู่มาวันหนึ่ง โดแฮยีเข้าร่วมกองเชียร์เธียซึ่งมีมา 50 ปีที่มหาวิทยาลัยยอนฮี เธอเข้าร่วมชมรมเพื่อเงินเท่านั้น แต่ในขณะที่เข้าร่วมในกองเชียร์ โดแฮยีเริ่มสัมผัสกับความสุขของชีวิตในมหาวิทยาลัยและพบปะผู้คนมากมายจากเธีย รวมถึงเบยองอุง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสมาชิกของเธียและเขาเป็นศิษย์เก่าของ มหาวิทยาลัยยอนฮี สนับสนุนกองเชียร์ทางการเงินและอารมณ์ โดแฮยีผู้สดใสและขยันเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยยอนฮี เนื่องจากครอบครัวของเธอมีฐานะทางการเงินที่ย่ำแย่ เธอจึงให้ความสำคัญกับการหาเงินมากกว่าการเรียน